کمی نگاه کن نرو
بخند و روزگارمو
دوباره مثل چشم‌هات
شبِ سیاه کن نرو
به هر مسافری که جز
من از لب تو سهم داشت
بگو جهان جدید نیست
بگو فقط گناه داشت
اگر به من نمی‌رسید
و این زمان مدید نیست
بریز روی شانه‌ام
کمی ستاره از سرت
کمی پرنده از دلت
مگر به یُمن این ضریح
شفا بگیرد این مریض
دوباره در مقابلت
و شکر‌ای هوایِ بس
و شکر‌ای تن شریف
در این زمانه‌ی عجیب
که هر چه عشق بی‌ثمر
و عاشقان مثل من
غریب پشت هم غریب
من آب از سرم گذشت
غریق را نظاره کن
بیا کمی گناه کن
بیا ببر سر مرا
و حالِ این شکسته را
دوباره رو به راه کن
بریز روی شانه‌ام
کمی ستاره از سرت
کمی پرنده از دلت
مگر به یُمن این ضریح
شفا بگیرد این مریض