ﺑﺪون دﮔﺮ دﻧﻴﺎ ﻧﻤﻴﺨﻮاﻫﻢ ﻓﺮدا ﻧﻤﻴﺨﻮام ﺳﺎﺣﻞ ﻧﻤﻴﺒﻴﻨﻢ درﻳﺎ ﻧﻤﻴﺨﻮام

ﺑﺪون ﺗﻮ دﻟﻢ ﻋﺎﻗﻞ ﻧﻤﻴﻤﺎﻧﺪ ﻣﻨﻄﻖ ﻧﻤﻴﺪاﻧﺪ ﻫﺮﻛﺲ ﻛﻪ ﻣﻴﺒﻴﻨﺪ ﻣﺮا دﻳﻮاﻧﻪ ﻣﻴﺨﻮاﻧﺪ

اﮔﺮ ﻗﻠﺐ دﻳﻮاﻧﻢ ﺗﻮرا دﻳﺪ ﻧﻤﻴﺪاﻧﻢ ﻛﻪ ﺧﻮب ﻣﻴﺸﻮد درد دوری

دﻟﻰ ﻛﻪ ز ﻋﺸﻖ ﻧﺎﻟﺪ ﻣﮕﺮ روز ﺧﻮش دارد ﻣﮕﺮ آﺷﻨﺎﺳﺖ ﺑﺎ ﺻﺒﻮری

ﻣﻦ اﻳﻦ ﺣﺲ را ﻫﻨﻮز دارم ﺑﻪ دﻧﺒﺎل ﻳﻪ ﺗﻴﻤﺎرم ﺑﺮای ﺻﺒﺮ و ﺧﺎﻣﻮﺷﻰ ﻋﺰﻳﺰم

ﺑﻪ ﻓﻜﺮ دور ﺷﺪن اﻣﺎ ﺗﻮرا ﻣﻴﺒﻴﻨﻤﺖ ﻫﺮﺟﺎ و ﺑﻴﻬﻮده ﺳﺖ ﻓﺮاﻣﻮﺷﻰ ﻋﺰﻳﺰم

ﺑﻌﺪ ﺗﻮ ﺟﺎﻧﻰ ﻧﺪارم ﻋﻬﺪ و ﭘﻴﻤﺎﻧﻰ ﻧﺪارم

ﺑﻌﺪ ﺗﻮ ﻣﻴﻞ ﺣﻴﺎﺗﻰ ﭼﺮخ ﮔﺮداﻧﻰ ﻧﺪارم

ﻛﻨﺞ ﻗﻠﺒﻢ در ﻛﻤﻴﻨﻰ آﺳﻤﺎﻧﻰ و زﻣﻴﻨﻰ

ﺑﺎ ﺟﻬﺎﻧﻢ ﻫﻤﺼﺪاﻳﻰ ﺑﺎ ﻫﻤﻨﺸﻴﻨﻰ

اﮔﺮ ﻗﻠﺐ دﻳﻮاﻧﻢ ﺗﻮرا دﻳﺪ ﻧﻤﻴﺪاﻧﻢ ﻛﻪ ﺧﻮب ﻣﻴﺸﻮد درد دوری

دﻟﻰ ﻛﻪ ز ﻋﺸﻖ ﻧﺎﻟﺪ ﻣﮕﺮ روز ﺧﻮش دارد ﻣﮕﺮ آﺷﻨﺎﺳﺖ ﺑﺎ ﺻﺒﻮری

ﻣﻦ اﻳﻦ ﺣﺲ را ﻫﻨﻮز دارم ﺑﻪ دﻧﺒﺎل ﻳﻪ ﺗﻴﻤﺎرم ﺑﺮای ﺻﺒﺮ و ﺧﺎﻣﻮﺷﻰ ﻋﺰﻳﺰم

ﺑﻪ ﻓﻜﺮ دور ﺷﺪن اﻣﺎ ﺗﻮرا ﻣﻴﺒﻴﻨﻤﺖ ﻫﺮﺟﺎ و ﺑﻴﻬﻮده ﺳﺖ ﻓﺮاﻣﻮﺷﻰ ﻋﺰﻳﺰم